|
دوش به غار، غار به دوش
بعضی ادم ها از غار مبعوث می شوند..
من یک غار روی دوشم دارم..
ارتفاع غار من به اندازه دوش من است..
من شب ها و روزهای زیادی را توی غار بوده ام..
اما می دانم برای بعثت نباید غارنشین شد..لاجرم غار به دوش شدم..
|
|
||
|
یک اعترافی باید بکنم.. من همسرم رو با تمام وجود دوست دارم.. اوایل عاشقش بودم ..کمی پیشتر رفتم یک احساساتی به من دست داد ناخوشایند..حالا جلوتر آمده ام می بینم من بلد راه نبودم وگرنه او ویژگی های خوب زیادی دارد.. بگذارید این طور بگویم : برزخی و بهشتی بودن همسر من تا حد زیادی به من هم بستگی دارد.. من اگر بلد همسرم بشوم اگر یاد بگیرم چگونه با مهارت و راستی و درستی زندگی را پیش ببرم..اگر از عشق ورزی دریغ نورزم و از مغزم برای بهتر کردن زندگیمان استفاده کنم.. همس(ف)ر من پتانسیل دارد شهید بشود.. کافی است من ببینم خوبی هایش را ببینم و سعی کنم در حد توان برایش همسری کنم.. همسری هوشمند و مهربان... در زندگی مشترکمان اموخته ام که باید مشکلات را با محبت و درستی مطرح کرد.. باید مسئولیت زندگی را قبول کرد و تلاش کرد که از تمامی هوش و امکانات و توانمندی ها استفاده کرد... اموخته ام که باید همیشه صبورانه تلاش کرد و لبخند زد... الان یک زندگی عاشقانه دارم.. زندگی که توام شده با دیدن خوبی های بیشمار همسرم..همسفرم.. و لذتی حلال و وصف ناپذیر از داشتن یک حامی مهربان.. شکرت خدا که مراقب ما هستی.. شکر.. موضوع مطلب : |
درباره وبلاگ
 می دانم که دوشم به رگ گردنم نزدیک است!
آخرین مطالب
پیوندها
آمار وبلاگ
بازدید امروز: 12
بازدید دیروز: 4 کل بازدیدها: 15123  |
||
 |
|||
