چند وقتی هست نماز های منظمی نخوانده ام..

حال این روزها :

کم اورده ام..

دلم نسبت به همسرم سرد شده..

بدیهای او را بیشتر می بینم..

کم صبر شده ام..

کارهای پایان نامه ام را انجام نمی دهم..

یک محور اساسی توی همه این ها هست : ادم وقتی دنیا را منهای خدا ببیند دلیلی برای از خود گذشتگی ، ایثار و تلاش نمی بیند.. دلیلی برای تلاش برای بهتر کردن خود و دل ادم ها نمی بیند...

دلم برای خود کوچک بسیجی ام تنگ شده است...

دلم برای نماز نیم شب و حرف زدن با خدا تنگ شده است..

ان زمان ها که با خدا بودم ترسی نداشتم..

دلم برای امان و امنیتم برای خدایم تنگ شده است...